De Toevlucht

Een jaar of drie geleden gingen mijn man en ik een weekendje weg met onze camper. Wij waren vrijdag vertrokken en op zaterdag zo rond 11 uur gingen wij naar bed en niet lang daarna werd ik gebeld. Mijn jongste dochter Ririen belde vanuit haar vakantie adres in Spanje. Het was hun laatste avond daar en de volgende dag, zondag dus zouden ze terugrijden naar Nederland. Maar wat was er gebeurd, ze waren ver van de camping en waren de autosleutels kwijt geraakt, dus u begrijpt wel, lichte paniek, hoe moeten wij naar huis. Overal hebben ze gezocht en gevraagd maar hebben de sleutel niet teruggevonden en dus had ze mij gebeld want ze hadden de reserve sleutel thuis gelaten in Nederland. Als moeder zijnde ben je dan ook ongerust, dat is toch menselijk, zeker als het over je kinderen gaat.

Mijn man wilde al meteen terug naar huis, naar de ANWB een routebeschrijving halen om naar die plek in Spanje te rijden en uiteraard de reserve sleutel mee te nemen. Maar ik ben meteen gaan bidden met in gedachte Gods passage in 2 Kon.20:2 waar Hizkia werd medegedeeld dat hij ziek was en van de ziekte niet meer zou genezen. Toen hij dat hoorde keerde hij zijn gezicht naar de muur en bad tot God. Hij ging niet eerst naar de doktoren, chirurgen of wilde niet meteen medicijnen innemen maar hij bad eerst tot God. Met die passage in gedachte ging ik dus eerst naar God en vroeg Hem of de sleutel gevonden mocht worden en zou worden teruggebracht bij mijn dochter zodat ze zondag terug konden rijden naar Nederland. Daarna kun je alleen maar afwachten en vertrouwen op God.

Zo rond 2 a 3 uur kreeg ik opnieuw een telefoontje met de mededeling dat de sleutel terecht was. Mijn man en ik hebben daarna meteen de Here gedankt voor dit wonder want het was een wonder luister maar. Onze schoonzoon Jeff had de ANWB gebeld en de opdracht gekregen bij de auto te blijven totdat zij de auto zouden ophalen. Het was een eenzame plek ergens in de bergen. Hij zat daar dus in de nacht op een bankje te wachten en terwijl hij daar zat kwamen twee oude vrouwtjes naar hem toe, moet u zich voorstellen midden in de nacht en op een eenzame plek. Jeff sprak geen Spaans en de beide vrouwtjes geen Engels en Nederlands. Maar tijdens het gesprek begreep Jeff dat de vrouwtjes aan hem vroegen uiteraard veel in gebarentaal wat hij daar aan het doen was en waarom hij zo laat nog op het bankje zat.

Met gebrekkig taalgebruik maar vooral met gebarentaal kon hij hun duidelijk maken dat hij zijn autosleutel kwijt was en op de auto moest passen. Toen liet een van de vrouwen Jeff haar tas zien en om te kijken of zijn sleutel wellicht in haar tas zat. Jeff maakte de tas open en daar lag de sleutel bovenop. Zondag zijn ze met z”n allen weer naar Nederland terug gereden met een hele ervaring rijker. Geweldig toch, ik geloof dat het twee engelen in vrouwen gedaante waren die mijn schoonzoon daar ontmoet heeft en hem de sleutel hebben teruggegeven. Zo zie je maar mijn God is een God van wonderen, mijn God is een Gods van gebedsverhoring, in het verleden, het heden en ook in de toekomst. Voor mij was het wederom een bevestiging dat je met alles eerst naar God moet gaan en Hij voor de oplossing zal zorg dragen. Mijn God is groot en er is niemand zo als Hij.
Amen.